Affallslón við Reykjanesvirkjun, Svartsengi, Hellisheiðarvirkjun og Kröflu. Landsvirkjun fullyrðir að affalsvatn muni ekki safnast upp við fyrirhugaða Bjarnarflagsvirkjun. Myndir: Ómar Ragnarsson. |
Samkvæmt tíu ára gömlu umhverfismati ætlaði Landsvirkjun að farga affallsvatni frá fyrirhugaðri Bjarnarflagsvirkjun á yfirborði. Í matinu var fullyrt að ekki væri talin hætta á að yfirborðslosun affallsvatns myndi hafa skaðleg áhrif á lífríki Mývatns.
Þessu var síðar andmælt í umsögn Umhverfisstofnunar um deiliskipulag virkjunarinnar í mars 2011. Stofnunin taldi nauðsynlegt að tryggt yrði að öllu affallsvatni yrði dælt í jarðhitageyminn til að koma í veg fyrir hugsanleg áhrif affallsvatns á umhverfið.
Einnig segir í verndaráætlun Mývatns og Laxár að gera þurfi mun betri grein fyrir áhrifum þess að affallsvatn sé losað á yfirborði og huga jafnframt í meira mæli að niðurdælingu vatnsins.
Þess vegna sneri Landsvirkjun við blaðinu frá því sem sagði í tíu ára gamla umhverfismatinu og segist núna ætla að ,,dæla öllu affallsvatni niður fyrir grunnvatn." Ekkert mál - eða hvað?
Orkufyrirtækin hafa undantekningalaust lent í vandræðum með niðurdælingu affallsvatns við jarðvarmavirkjanir. Þess vegna hafa myndast affallslón við Reykjanesvirkjun, Svartsengi, Hellisheiðarvirkjun og Kröflu, þvert á það sem gert er ráð fyrir í starfsleyfi virkjananna.
Hvaða ástæðu höfum við til að trúa því að affallsvatn verði ekki vandamál við Bjarnarflagsvirkjun með mögulega skaðlegum áhrifum á lífríki Mývatns? Ef það hefur einhvern tímann verið ástæða til að láta náttúruna njóta vafans þá er það núna.
Einstakt lífríki Mývatns skapar því sérstöðu á heimsvísu. Þess vegna segir í nýsamþykktri verndaráætlun fyrir Mývatn og Laxá að það sé skylda núlifandi kynslóðar að varðveita sérstöðu svæðsins og tryggja komandi kynslóðum sama aðgengi og svipaða upplifun og við getum notið í dag. Ábyrgð stjórnar Landsvirkjunar og ríkisstjórnar Samfylkingar og Vinstri-grænna er mikil.